Dromen – sporen
Zoals je al in vorige berichtjes hebt gezien zijn we dit jaar gestart met een langdurig project waarvan het einde nog niet in zicht is, we vermoeden eind augustus 2008, maar het kan uitlopen met een jaartje extra.
Dromen van kinderen.
Alle kinderen hebben iets dat hen boeit dat hen bezig houdt, het kunnen voorwerpen zijn zoals bijvoorbeeld ‘treinen, auto’s, barbiepoppen, stripfiguren zoals spiderman, bloemetjes, maar het is niet altijd tastbaar zoals geluiden bijvoorbeeld muziek, de natuur, dans, vertellen…
En waarschijnlijk zijn er nog een paar honderd die ik vergeet te benoemen, maar die er zeker zijn.
We doen beroep op wat kinderen kunnen, hun mogelijkheden, brengen ze hun dromen in beeld of laten ze het ons horen in woorden, of houden ze het stilletjes nog voor zichzelf, moet kunnen. Het zijn trouwens dromen.
Samen met de kinderen gaan we op zoek naar wat hen bezig houdt, en dit doen we via het aanleggen van ‘sporen’, aangezien sporen altijd naar iets leiden.
Soms komen we onderweg obstakels tegen waar we niet direct over heen kunnen, of waar het antwoord op de vraag even zoeken is, het is een uitdaging dat we niet altijd uit de weg gaan. Het is een moment om beroep te doen op de mogelijkheden van de kinderen, soms helpen we eens een handje door hen iets aan te bieden maar we doen het ‘nooit’ in hun plaats.
Omdat we het belangrijk vinden dat wat van kinderen is, ook gemaakt is door een kinderhand.
Ons uiteindelijk doel is een groots schilderij te maken waar elk kind zijn dromen in beelden kan omzetten, waarschijnlijk wordt dit wel het allergrootste schilderij van de wereld, euh van onze kinderwereld. En die is groot
Wordt vervolgd
Luc Arijs
Zoals je al in vorige berichtjes hebt gezien zijn we dit jaar gestart met een langdurig project waarvan het einde nog niet in zicht is, we vermoeden eind augustus 2008, maar het kan uitlopen met een jaartje extra.
Dromen van kinderen.
Alle kinderen hebben iets dat hen boeit dat hen bezig houdt, het kunnen voorwerpen zijn zoals bijvoorbeeld ‘treinen, auto’s, barbiepoppen, stripfiguren zoals spiderman, bloemetjes, maar het is niet altijd tastbaar zoals geluiden bijvoorbeeld muziek, de natuur, dans, vertellen…
En waarschijnlijk zijn er nog een paar honderd die ik vergeet te benoemen, maar die er zeker zijn.
We doen beroep op wat kinderen kunnen, hun mogelijkheden, brengen ze hun dromen in beeld of laten ze het ons horen in woorden, of houden ze het stilletjes nog voor zichzelf, moet kunnen. Het zijn trouwens dromen.
Samen met de kinderen gaan we op zoek naar wat hen bezig houdt, en dit doen we via het aanleggen van ‘sporen’, aangezien sporen altijd naar iets leiden.
Soms komen we onderweg obstakels tegen waar we niet direct over heen kunnen, of waar het antwoord op de vraag even zoeken is, het is een uitdaging dat we niet altijd uit de weg gaan. Het is een moment om beroep te doen op de mogelijkheden van de kinderen, soms helpen we eens een handje door hen iets aan te bieden maar we doen het ‘nooit’ in hun plaats.
Omdat we het belangrijk vinden dat wat van kinderen is, ook gemaakt is door een kinderhand.
Ons uiteindelijk doel is een groots schilderij te maken waar elk kind zijn dromen in beelden kan omzetten, waarschijnlijk wordt dit wel het allergrootste schilderij van de wereld, euh van onze kinderwereld. En die is groot
Wordt vervolgd
Luc Arijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten